Τον νέο χαρακτηρίζει ο αυθορμητισμός του, η πίστη κατάκτησης του ακατόρθωτου και η φρεσκάδα που βλέπει τη ζωή. Βασικές αρχές, που δεν απορρέουν από κάποιο γλωσσολογικό ορισμό αλλά από αυτά που μας έχει διδάξει η ιστορία. Άλλωστε στη χωρά μας έχουμε μακρά πορεία στο φοιτητικό κίνημα. Δοθήκαν βέβαια αφορμές που καλλιέργησαν την πολιτική ζύμωση και δημιουργία πολλών νεανικών ιδεολογιών που συντρόφευε και τους εμπνευστές στην μελλοντική τους πολιτική σταδιοδρομία Δηλαδή από τις ανάγκες κάθε εποχής εγέννετο και η σύγχρονη ιδεολογική βίβλος.
Στον αντίποδα τα μηνύματα της σύγχρονης κοινωνίας είναι αποθαρρυντικά. Προσπαθώντας να εξερευνήσουμε αν η σημερινή νεολαία έχει πολιτικό υπόβαθρο και ποιοι είναι οι χώροι που μπορεί να αναπτύξει τις απόψεις του κατέληξα στα παρακάτω.
Δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να αποδοθεί στα φοιτητικά κόμματα χαρακτηρισμοί επάξιοι ενός πολιτικά δραστήριου χώρου. Έχουν εκφυλιστεί σε μικρά μαγαζάκια , εκπροσωπώντας τα συμφέροντα των ‘συνδικαλιστών’ τους, οργανώνοντας άρτιων χοροεσπερίδων και προσηλυτίζοντας νέους ψηφοφόρους.. Με τη σημερινή μορφή τους δεν βρίσκεται λογική ύπαρξης τους από την στιγμή που δεν συμμετέχουν στην ιδεολογική ανόρθωση και σύμπραξη μιας κοινωνίας.
Κάνοντας ένα βήμα παραπάνω βλέπουμε το μεγάλο πρόβλημα της αδιαφορίας των νέων για τα πολιτικά πεπραγμένα και της αδυναμίας συγκρότησης ενός δομημένου λόγου πάνω σε αυτά. Έχει μεταλλαχθεί σε taboo και σπατάλη χρόνου να αναλωνόμαστε με φίλους σε τέτοιου είδους συζητήσεις που απασχολούν το παρόν και το μέλλον μας. Τρομερό … να δεχόμαστε απαθείς αυτά που άλλοι αποφασίζουν για εμάς. Πως μπορεί να μην μας απασχολεί η πορεία του ασφαλιστικού, οι συλλογικές συμβάσεις, η καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων, η εργασιακή εκμετάλλευση και η μισθολογική μας συρρίκνωση. Τι μπορεί να φταίει? Η ατροφία του νεανικού νου από τη στιγμή που όλα μας παραδίδονται μασημένα? Η ανενεργή περίοδος πολιτικών εντάσεων και ανακατατάξεων?
Ας αναζητήσουμε καθένας ξεχωριστά την ιδεολογική του καλλιέργεια, ας προτείνουμε, ας αντιδράσουμε.
Πέτρος Πετρίτης 